دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن در کتاب صفیر سیمرغ: «نیشابور
...
در خراسان از لحاظ فرهنگ و تمدن و تاریخ، بارورترین
سرزمین ایران بودهاست، و نیشابور، طی قرنها مهمترین مرکز فرهنگی این سرزمین به
شمار میرفته، و نیز با توجه به این امر که نیشابور، موقع جغرافیایی و طبیعی ممتازی
دارد، ایجاد چنین مؤسسهای (برای مطالعه در فرهنگ و تمدن و تاریخ و هنر ایران) در
آن از هر شهر دیگر مناسب تر است. گذشته از گشادگی افق و خوشی هوا، خلوت نیشابور
بهترین فرصت را به معلم و دانشجو و محقق میدهد، تا دور از هیاهو و زرق و برق
شهرهای بزرگ، به تحقیق و تحصیل و تفکر و تأمل پردازند. اگر قرار باشد که روزی در
برابر این هجوم تمدن صنعتی، کانون مقاومتی ایجاد شود، جایی بهتر از نیشابور به
دشواری میتوان یافت.»